Przepiórki w płatkach róży

Moja babka miała bardzo interesującą teorię. Mówiła mianowicie, że chociaż wszyscy rodzimy się z pudełkiem zapałek w środku, nie możemy ich zapalić sami, gdyż potrzebujemy do tego (...) tlenu i ognia. Tylko że w naszym przypadku tlen może pochodzić z oddechu ukochanej osoby, a funkcję ognia może spełnić jakikolwiek bodziec: muzyka, pieszczota, słowo czy dźwięk, który powoduje, że detonator wybucha i zapala jedną z zapałek.
(...)
Innymi słowy, ten proces jest pokarmem duszy. Jeśli ktoś nie odkryje na czas własnych detonatorów, pudełko z zapałkami zamoknie i już nigdy żadnej nie będzie można zapalić. Wówczas dusza ucieka z naszego ciała, błądzi wśród nieprzeniknionych mgieł i sama na próżno szuka swego pokarmu nie wiedząc, że tylko to ciało, które porzuciła, bezbronne i wyziębione, może go jej dostarczyć.

Laura Esquivel, Przepiórki w płatkach róży

Życie vs Śmierć

Życie nam umy­ka dla­tego, że myśli­my, że jes­teśmy nieśmier­telni, że śmierć nas nie dotyczy.
I nag­le jes­teśmy zdzi­wieni, że nie ma­my życia tyl­ko śmierć.

http://lifijam.cytaty.info

MIŁOŚĆ

Gdybyś odszedł, odeszłaby z Tobą moja lepsza część. Co zrobiłam dobrego, to przez Ciebie. Jesteś moim dobrem, moją rosą, moim deszczem. Moim Przyjacielem. Wczoraj, dzisiaj, jutro.

Bez względu na to co się z nami stanie.

Zapomniane pocałunki

Kto liczy nasze pocałunki,
kto na nie zważa?
Ludzie mają troski i sprawunki,
Bóg światy stwarza...
Zapomniane przez nas dwoje ich różowe mnóstwo
spada na dno naszych dusz
jak płatki miękkich, najpiękniejszych róż...
Tam leżą i ciasno zduszone na sobie
słodkim olejkiem się pocą,
który rozpachnia się w nas każdą nocą
i każdym ranem,
i życia zwykłego jesienne ubóstwo
czyni róż krajem, perskim Gulistanem.

Kto nasze pocałunki liczy?
Kto na nie zważa?
Bóg światy stwarza,
nie zapisuje w księgach słodyczy...

Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Kochać i tracić, pragnąć i żałować; 
Padać boleśnie i znów się podnosić. 
Krzyczeć tęsknocie precz i błagać prowadź; 
Oto jest Życie, nic a jakże dosyć... 

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie; 
Iść w toń za perłą o cudu urodzie; 
A żeby po nas zostały jedynie 
Ślady na piasku i pręgi na wodzie...

Wesołego Końca Świata!

Potem będzie zacne AFTER PARTY :D

 

tak!

Nic nie jest poważne samo w sobie, nie jest w ogóle żadne. Wszystko jest nijakie. Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.

St. Mrożek "Tango"

żadna chwila

Mogę wymazać Twoją twarz z ramki, ale myślę, że to nie sprawi,
że zapomnę.

Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.
szymborska