Rozmowa z Aniołem - Magda Femme

Aniele mój powiedz,
Czy możesz schować
Mnie w ramionach?
A w skrzydłach swych
Osuszyć znów moje łzy
Niewiele powiem Ci
Czujesz sam
W niebiosach łatwiej jest trwać
oddychać niebem
Tam zabierz nas...

Aniele mój
Ty przecież mnie jedną masz
I mnie ochronisz za grzechy
Niech życie ukaże mnie
Ty przy mnie zawsze bądź
Chociaż wiem, me niebo daleko jest
Więc nie wpuszczą jeszcze mnie
Jeszcze nie...

W ciemną noc modlitwy krzyk
Zostałeś tylko Ty
I deszcz na twarzy mej
W ciemną noc nie wierzę już
Choć trzepot skrzydeł znów
Do snu kołysze mnie

Aniele mój
Czasem nie wierzę w Ciebie
W samą siebie też wiary brak
Zraniłam wiele serc
Lecz nie opuszczaj mnie
Czuję strach, że to nie ostatni raz
Popłynie czyjaś łza, gorzka łza...

W ciemną noc modlitwy krzyk
Zostałeś tylko Ty
I deszcz na twarzy mej
W ciemną noc nie wierzę już
Choć trzepot skrzydeł znów
Do snu kołysze mnie

Jeszcze raz

Jeszcze raz jeszcze jeden
Jeszcze miłość wybuchnie gniewem
Jeszcze nam dostarczy marzeń
Jeszcze porazi mnogością zdarzeń

Jeszcze raz jeszcze jeden
Jeszcze miłość poruszy niebem
Jeszcze każe nam stać na głowie
Jeszcze opisze nas słowo po słowie

Jeszcze raz jeszcze jeden
Daj mi ostatnia szansę ...

Inna

W jej oczach zawsze czaiły się iskierki kryształowych łez
W jej myślach gościł pozłacany smutek
Jej uśmiech przywoływał nostalgiczne wspomnienia sprzed lat
Jej słowa jednak dodawały nadziei

O sobie mówiła: 'jestem baśnią'
Na siebie brała problemy całego świata

Inna. Tak nierealna. Tak wyjątkowa. Inna.
Nie umiała odnaleźć się w tym świecie dopasowana do innych rzeczywistości.
Dawała nadzieję innym. Nadziei dla siebie jej brakło.
Dawała uśmiech innym. Uśmiechu dla niej samej już nie starczyło.
Nie odnalazła zagubionych marzeń.
Zaszczuta codziennością błagała niebo o rozgrzeszenie.

Miała trzynaście małych błękitnych kopert.
Do trzynastej włożyła imię ukochanego człowieka.
Zabrakło tylko adresu do Boga...

Dziś wiatr unosi wspomnienie o Innej...