RAMowa epopeja pt.2

Powiadają, że Pan ukrył się w kruszynie chleba.
Powiadają, że stał się barankiem cichym,
pokornego serca.
Powiadają, że uniżył swe bóstwo.
Powiadają też, że stał się człowiekiem.

Tajemnica.

Pytają, Panie dlaczego?

Miłość.

Bolesne empiria a ratują przed śmiercią.

Mówisz, że cierpisz, a cierpią poranki z brzasku obdarte.
Cierpią ptaki, które całe niebo wkładają w swoją wściekłość.
Cierpią noce krwawiące bo słowa szeptane więzną w gardle.
Cierpią zwiędłe kwiaty okaleczone o kant potłuczonych doniczek.

Cierpi zatroskany Pan, który widzi jak udajesz, że Go nie znasz.
Że nie pamiętasz rysów jego twarzy.
Mówisz, że cierpisz, a nie widzisz kochających oczu. Nie widzisz Serca,
nie widzisz Krwi.

A On staje przed Tobą, pokazuje rany,
broczy w Miłości.
Patrzy. Czeka.

Odchodzisz.

Idzie za tobą.

Pójdzie za tobą wszędzie. Tylko Mu na to pozwól.
Będzie ci wierny.

Jezus szczególnie Cię lubi!

I będziesz stąpać po wodzie razem z Panem, Bogiem twym.
I utopisz się w Jego ochach.
Spojrzeniu Miłości.

I WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE!

Ochotnica Górna, sierpień 2011r.

Do albumu

Podziękuj za cierpienie
czy umiesz czy nie umiesz
bez niego nigdy nie wiesz
ile miłość kosztuje

twardowski

marni odkrywcy

samymi sobą srogo znudzeni
w smutku krzyżowe ognie wzięci
lubo wracamy do naszym korzeni
rozgrzebujemy popiół pamieci

tu martwa cisza i pokój miły
brak nawet kaprysów aury
hydry nam latoś nie obrodziły
dawno wymarły centaury

ukrzyżowani przez marzenia
wyzbyci podniet łowcy cieni
uodpornieni na zdziwnienia
obojętnością zaczadzeni


lecz nie do końca potępieni!

Samobójca

Skoczył w morze ciemne i mordercze.
Ześlizgnął się po falach cienia.
Miał ciężkie serce.
Nie musiał przywiązywać kamienia.

Z głębi wody ukłonił się światu.
Minął sepię, piękną i szkaradną.
I spoczął na dnie wśród kwiatów.
Z takim sercem idzie się
na dno.

Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Pierwszy dzień jesieni!

 Życzę sobie wszystkiego najlepszego! Potrzebnych łask!

Tylko proszę, niech ten rok będzie szczęśliwszy!

Mam wszystko to co trzeba,

i ulubioną porę roku!

Nosowska
 

Pod stopy Krzyża

I znów usłyszałem te boskie wyrazy:
Chodźcie tu do mnie wy, którzy cierpicie,
Chodźcie tu do mnie leczyć ziemskie zmazy,
We mnie jest spokój i we mnie jest życie,
Nie plączcie próżno na świeżej ruinie,
Wszystko przemija, prawda nie przeminie!

Więc posłuchałem słodkiego wezwania -
I oto idę z mym sercem schorzałem,
I pewny jestem twego zmiłowania,
Bom wiele błądził, lecz wiele kochałem,
I drogi życia przeszedłem cierniste...
Więc Ty mnie teraz nie odepchniesz, Chryste!

Adam Asnyk

Ojciec

Symbol podniesionych rąk - nic nie mam, a pomimo to mogę się do Ciebie modlić.
Nic Ci nie mogę dać, ale mogę od Ciebie przyjąć wszystko, co Ty mi dajesz.
I mówię: weź mnie na ręce!
Boże mój...

...

luce

Odkryłam na nowo Ewangelię, w nowym świetle. Zrozumiałam, że nie byłam autentyczną chrześcijanką, ponieważ nie żyłam Nią do końca. Teraz chcę uczynić tą wspaniałą Księgę moim jedynym celem. Nie chcę i nie mogę pozostać analfabetką tak nadzwyczajnego przesłania. Tak jak łatwo nauczyć się alfabetu, tak samo łatwo powinnam nauczyć się żyć Ewangelią.

Chiara Luce Badano 29 listopada 1985r.

Nadzieja nie oznacza dostrzec światło,
lecz ufność z zamkniętymi oczami.

Istnieją tylko dwa światy - twój świat, który jest prawdziwym światem oraz ten drugi, świat fantazji.
Jest on domeną ludzkiej wyobraźni; jego realność, lub jej brak, nie są ważne. Liczy się to, że istnieje.
Daje alternatywę. Zapewnia ucieczkę. Stwarza zagrożenie. Oferuje sny i moc, daje wytchnienie i ból. Nadaje sens twemu światu.
On nie istnieje i tylko dlatego jest jedyną rzeczą, która się liczy.

Rozumiesz?

codzienność.

Każdego dnia po trochę umieram i żyję śmiercią swą, a ginę przez to właśnie, że nie umieram.

A ponad wszystkim unosi się już tylko błękit nieboskłonu ze swymi płynącymi ogrodami chmur.

!

Niech nie ślubuje przebrnąć ciemności ten,
kto nie widział jeszcze zmroku.

truizm.

Tak mało widzimy. Bo patrząc boimy się spojrzeć.



Można być w kropli ciszy światów odkrywcą.
Można wędrując dookoła świata, przeoczyć wszystko.

Sekrety.

Dywan wsiąkł mnie w włókna
rozmazanych źrenic


podobno noc dziś szlochała piorunami
nic nie słyszałam

Śmieją się meble z mojej głupoty.
to trochę nieuprzejme z ich strony.

Mówisz, że cierpisz
a cierpią poranki z brzasku obdarte

i zwiędłe kwiaty

Worn out faces.

Każde łzy mają swoje oczy.

pióra księżniczki Irulan

Wyryj to sobie w pamięci, chłopcze: świat wspiera się na czterech filarach... Na naukach mądrych, na sprawiedliwości wielkich, na modlitwach prawych i waleczności dzielnych. Ale to wszystko jest niczym, bez władcy znającego sztukę władania.
Przyjmij to jako naukę tradycji, w jakiej zostałeś wychowany.

Frank Herbert "DIUNA"